Leopold Staff "Grzech"

Na stopach białych masz krwi ślad,
Jakbyś po rzezi szła czerwonej,
Mówią, że miłość twa to jad,
A kto cię kocha, ten zgubiony;

Ze zbrodni twój szkarłatny płaszcz,
A serce twe to grzech i nierząd.
Ściga cię klątwa, jak ryk paszcz,
A tyś jak posąg pośród zwierząt.

Zamilczam więcej, niźli wiesz
I niźli wyrzec słowa mogą:
Bo kroczysz niema pośród rzesz,
Nie tknięta wzgard ni klątew trwogą.

Uśmiech mi nie padł z twoich lic
Ni szept z ust, co milczenia strzegą...
Prócz zła o tobie nie wiem nic,
A jednak kocham cię. Dlaczego?

I przeklnie mnie mych braci gniew,
Wyszydzi, oplwa rzesza tłumna,
Lecz żywot za cię dam i krew,
Bo jesteś blada, jesteś dumna.